عمریست که در میکده ی عشق مقیمیم
روزی خور خان کرم و جود رحیمیم
***
بی شک بُود از یُمن ولای شه ابرار
کز دوزخ دادار چنین طرد و رجیمیم
***
با خاک ره یار گل ما بسرشتند
پس مستحق روضه ی رضوان نعیمیم
***
در روز جزا لحظه ی موعود خداوند
بی واسطه چون حضرت موسای کلیمیم
***
صد شکر خدا را که علی قسمت مان کرد
صد شکر خداوند که محرم به حریمیم
***
بر دایره ی عشق تو پرگار خدا شد
محصور شما بنده ی دربار خدا شد
***
افتاده به زحمت ملک بر سر دوشت
تا لایق فهمیدن اسرار خدا شد
***
کرار خدا باشی و از یمن وجودت
صد ها دل فرار گرفتار خدا شد
***
گفتند که با توشه ی ایمان به ولایت
بخشیدنمان سهل ترین کار خدا شد
***
آن کس که به سینه ندهد مهر تورا جا
پس در صدد اذیت و آزار خدا شد
***
هر دل که نشد رام شما کرده جفایی
مغلوبه ی چشمانت عجب کرده صفایی
***
ما می زدگان سر بازار تو هستیم
مستیم در آن لحظه که هوشیار تو هستیم
***
هر چند فقیریم ولی حضرت بابا
ما طالب می از کم بسیار تو هستیم
***
اصلا به جز از نام شما را نتوان برد
وقتی به سر دار هوادار تو هستیم
***
عجل فرجی را به کف دست گرفتیم
یعنی که در اندیشه ی تکرار تو هستیم
***
فردای قیامت به خدا شاد ترینیم
تا گریه کن روضه ی غم بار تو هستیم
***
حقا ز شما معتبریم و بَرِ محشر
کنجی بزنیم تکیه برای غم مادر
***
آن روز که یاری ز پی یار زمین خورد
از جور و جفای شه کفار زمین خورد
***
بغضی به دل سینه ی مان شد که بگوییم
آن مادرما بود که با بار زمین خورد
***
گفتند: بیایید و تماشا بنشینید
حیدر به ره خانه ی نجار زمین خورد
***
آن شیر، یل عرصه ی میدان شجاعت
با دیدن رنگ رخ مسمار زمین خورد
***
بگذار که پایان بدهم قصه ی خون را
دیگر قلمم با دل بیمار زمین خورد
***
ای کاش که این فاصله ها کم شود ای کاش
یاری برسد تا گله ها کم شود ای کاش
***
گریه نکن ...